Column Paul van Weezepoel: de grens is bereikt

“Vertrouwen is nodig, want er is nog veel narigheid op het gebied van horen, hoorverlies en hooraandoeningen”, valt te lezen in de nieuwe Earline. Ook in de column van Paul van Weezepoel gaat het over vertrouwen. We zijn benieuwd wat u ervan vindt. Geef gerust online uw mening!

Iedereen tevreden, stelde ik in mijn vorige column met genoegen vast. De kwaliteit van de Nederlandse hoorzorg wordt immers langs alle kanten omgeven door zorgvuldige en nauwlettende regelgeving. U heeft van doen met aangescherpte StAr-normen, het nieuwe Hoorhulpmiddelenprotocol 2.0, de laatste NOAH-4.1 veldnorm, de gedragscode voor audiciens, de bemoeienis van audiologen en natuurlijk met de specifieke regelgeving van zorgverzekeraars. U doet triage, vult hoofdstedelijke vragenlijsten in en houdt zich bezig met COSI en PREM. En vanaf volgend jaar krijgt u ook nog eens te maken met Stichting Protocol Hoorhulpmiddelen. Deze vers opgerichte stichting spreekt namens zorgverleners -, vragers en verzekeraars en wil een betaalbare en kwalitatief goede hoorzorg waarborgen. De intentie is daarbij dat de hoeksteen voor de kwaliteit van die hoorzorg wordt gelegd bij de beroepsgroep van de audiciens. Bij u dus. Ik heb de statuten er even op nageslagen en zie dat de stichting tot belangrijkste doel heeft het Hoorhulpmiddelenprotocol te implementeren, te beheren en door te ontwikkelen, zodanig dat het bijdraagt aan adequate hooroplossingen. Daarnaast beheert de stichting een landelijk, anoniem en transparant indicatieportaal, verzamelt data en – belangrijk – krijgt straks de regie over de toesteldatabase waaruit u een keuze maakt voor uw klant. Veel regelgeving waar u elke dag mee te maken heeft, kent ten doel de kwaliteit en de prijs van hoortoestellen en aanpassingen te borgen. Iedereen tevreden zou ik dus nogmaals zeggen, vooral de slechthorende consument zou dat moeten zijn want die heeft de best denkbare garanties voor een zorgvuldige behandeling van zijn gehoorverlies. Zeker in vergelijking met de rest van Europa – en zelfs de rest van de wereld – is uitstekende hoorzorg in Nederland gegarandeerd. En dat dan ook nog eens met een ongelooflijk gunstige prijs, want in werkelijkheid is het bedrag dat zorgverzekeraars audiciens betalen voor hun dienstverlening al vijf jaar veel te laag om al die goede, genormeerde, zorg te kunnen leveren.

Ondanks de intensieve kwaliteitsinspanningen van audiciens met regelgeving waarvan de grens wel zo’n beetje is bereikt, is de ongemakkelijke realiteit dat er met wantrouwen wordt gekeken naar de verkopen van hoortoestellen die niet in de ZN-database zitten: de private markt. Dat aandeel zal in 2017 op ongeveer 14 procent uitkomen. Stabiel dus in vergelijking met vorig jaar. Maar het is een doorn in het oog van verschillende stakeholders. Sommigen verklaren private markt verkopen ongewenst omdat het volgens hen toch maar weer eens bewijst dat audiciens hun onwetende klanten opzadelen met onnodige snufjes. Anderen vinden dat in feite alle, zelfs de nieuwste, op de wereldmarkt beschikbare hoortoestel-techniek beschikbaar moet zijn in onze database omdat slechthorenden daar ‘recht’ op hebben. Weer anderen omdat de eigen onderzoeksresultaten zonder die totale input niet compleet zijn. Er is grote druk op de fabrikanten om liefst alle beschikbare hoortoestellen aan de database toe te voegen. En in werkelijkheid zijn fabrikanten daar al heel ver mee. De levenscyclus van een hoortoestel is op dit moment niet meer dan anderhalf jaar, dus vanaf het moment van introductie van een hoortoestellijn tot de uitfasering daarvan. Omdat Nederland slechts een heel kleine markt is, kunnen fabrikanten voor die minimarkt zelfs onmogelijk
oudere typen toestellen blijven produceren en zien we in de ZN-database dus juist al toestellen met min of meer de laatste techniek. Maar niet met de állerlaatste stand van de audiologische techniek, eenvoudig omdat deze met de tarieven van de zorgverzekeraars niet kan worden betaald. In volledige vrijheid kiezen 20 duizend slechthorenden dit jaar voor een hoortoestel dat ze helemaal zelf financieren en waar ze nóg meer mee kunnen dan met een zorgverzekeringstoestel. Deze slechthorenden wordt onrecht aangedaan dat hun keuze het afpakken van hun rechtmatige vergoeding van de zorgverzekeraar tot gevolg heeft.

Tot slot: het wordt nu toch echt eens tijd dat zorgverzekeraars, patiëntenorganisaties en audiologen erkennen welke prima prestaties audiciens en industrie in ons land verrichten en dat gebrek aan vertrouwen achter zich laten.

Ik wens u van harte een Gezegende Kerst en een prachtig 2018. Thuis en op de zaak.