Doorgeef Column: op zoek naar een nieuwe balans

Heeft u deze prikkelende Doorgeef column al gelezen? John Feimann, van Specsavers schrijft over wantrouwen. We zijn benieuwd wat u ervan vindt. Geef gerust online uw mening!

Nadat onder andere de klant en zorgverzekeraar aan het woord zijn geweest in de laatste Doorgeefcolumns is het nu mijn beurt om mijn visie te geven vanuit het perspectief van de zorgverlener. Alle partijen van de tripartite driehoek komen daarmee aan het woord.

Twee jaar geleden betrad ik als nieuwkomer, afkomstig uit de farmacie, de hoorzorgmarkt. Ruim na de inwerkingtreding van het Hoorprotocol in 2013. In de stuurgroep ZN viel het mij al snel op dat er wantrouwen heerst tussen de drie partijen aan tafel, namelijk de zorggebruikers, zorgverleners en zorgverzekeraars. Dit onderlinge wantrouwen lijkt met name gebaseerd op het verleden, waarin veel audiciens (te) lang hebben doorgeakkerd op een business model met zeer hoge marges en de slechthorende klant de hoofdprijs betaalde om weer goed te kunnen horen. Zij zijn te laat geweest met zichzelf aan te passen, en verandering van binnenuit bleef uit. Dat er dan vervolgens wordt ingegrepen, is onvermijdelijk. En dan krijg je vaak een overreactie, te zwaar als je het mij vraagt. Waar de slinger eerst teveel naar de ene kant uitslaat, slaat hij nu door naar de andere kant. Het gevolg: harde klappen op vergoedingsniveaus en audiciens die dergelijke grote wijzigingen maar nauwelijks in het vereiste tempo kunnen volgen omdat hun business model dat niet toelaat. Deze reactie is niet geheel vreemd, want geloof mij, de hoorzorgmarkt is echt niet de enige sector in de zorg waarbij dit gebeurt. De apothekers gingen u voor! Bij dit ingrijpen in de hoorzorgmarkt is er voor de zorgverlener meer verloren gegaan dan alleen de ruime marges. Ook de regie over de eigen beroepsnormen en standaarden is bij de audicien uit handen genomen. De zorgverzekeraars namen in 2012 immers het voortouw voor de invoer van het Hoorprotocol. Wantrouwen tussen de drie partijen is bijna vijf jaar na het in werking treden van het Hoorprotocol nog steeds aanwezig. Het uit zich in het stellen van aanvullende eisen die als vinger aan de pols dienen. Denk bijvoorbeeld aan het quoteren van de hogere categorie hoortoestellen. Ook het maar gedoseerd los laten van grip, bijvoorbeeld via het Hoorprotocol, geeft een soort ‘eerst zien, dan geloven’ mentaliteit weer.

Het belangrijkste ingrediënt om dit tij te kunnen keren is mijns inziens vertrouwen. Alle partijen moeten het vertrouwen weer in elkaar zien te hervinden en elkaar de ruimte gunnen. Het Hoorprotocol 2.0 zou de uitgelezen kans zijn om dit te laten zien. Hiermee wordt er verder ingezet op verbetering van de kwaliteit en doelmatigheid van hoorzorg. Iets dat wij als Specsavers onderschrijven, naast de toegankelijkheid en betaalbaarheid. Het Hoorprotocol 2.0 leidt ertoe dat de audicien weer iets meer regie en autonomie terugkrijgt als professional. Een verlaging van de administratieve druk bij de audiciens, wat tevens een voordeel oplevert voor de klant en verzekeraar, zou de audicien nog meer in staat stellen om zich te concentreren op zijn klanten en zijn vak. Laten we aan de hand van het nieuwe Hoorhulpmiddelenprotocol dit ondersteunen en zo nog betere hoorzorg voor iedereen realiseerbaar houden. Een goed functionerende markt waar de zorgverzekeraar zich geen zorgen hoeft te maken over kwaliteit en doelmatigheid. Maar bovenal, een nog meer tevreden klant, die kan rekenen op kwalitatieve, functiegerichte en adequate hoorzorg zonder onnodige financiële drempels. Ik hoop dat met het vernieuwde Hoorprotocol alle partijen zich gezamenlijk hiervoor blijven inzetten. De uitrol van het Hoorprotocol 2.0 in 2018 kan alleen succesvol zijn als we samenwerken op basis van goed vertrouwen. Dit is, wat mij betreft, het ultieme fundament!